Беларускi Скарбашукальнiцкi Партал. Белорусский Кладоискательский Портал.

Саша , за мову асобнае дзякуй !

Пралог!
"Згарэлых лес", - успамінаў французскі афіцэр, - ляжаў направа ад нашага шляху, і калі мы з ім параўняліся, я ўбачыў, што частка майго батальёна пусцілася ў гэты спалены лес. Я скачу галопам, каб вярнуць іх назад. Якое ж было маё здзіўленне , калі раптам салдаты абгортваюцца да мяне і пачынаюць у мяне страляць ...Змоўшчыкі былі усе без выключэння іспанцы. Іх было 133, ні адзін француз не замешаны сярод гэтых разбойнікаў ".

Усяго 200 гадоў таму быў згублены гэты гузiк на нашай зямлi. Яшчэ меньш таму - знойдзены. I зусiм нядаўна нехта пытаўся прывесцi яго у лепшы стан, не ведаю што пайшло не так, але пасля гэтага ён трапiў ка мне. Быў пашкоджаны i метал i пацiна.

Рэшткi пацiны былi прыбраны, пашкоджаны метал выпраўлены.
потым пафарбавана Лiдскай лакакраскай для пола - "жарт".

Цяпер будзе яна далей жыць пажываць да дабра нажываць.

Напэўна пра цiцкi сваёй фрау меў думкi наш Франсуа лежачы не зялёнай траве, а можа даядаў капыты свайго каня пасярод балота, гэта нам не ведама, але гузiк свой згубiў.
Ён згубiў, а другi знайшоў, ды хацеў так сама яго згубiть - шляхам выкiдвання вон.
Пасля некалькi ласкавых слоў, аддаў ён мне гэты гузiк на разарванне.

Доўга я яго мыў ад усялякiх iмхоў. А потым стаў рабiць яму новую вопратку.
можа i мне трэба было яго згубiць - шляхам выкiдвання вон, але гэта было бы вельмi проста, а мы не шукаем лёгкага шляха.
З усяго гэтага багацця выйшла гэта

Усяленскага дабра усiм.

И вам добра, мастер, который подарил мне приятные минуты за чтением и просмотром вашей работы, а вещам несомненно подарил вторую жизнь.
Интересно будет ещё почитать вашу тему.

З кнiгi хлопец з крутым норавам.....
- Што вы тут робіце таварыш прапаршчык?
Князеў падняў вочы і ўбачыў хворага на галаву дэсантніка, які надышоў да яго. Вовка быў апрануты цяпер як дэмбель. Вось толькі тельняшка на ім была старая, ірваная. На грудзях красаваліся аксельбанты ледзь не ў руку таўшчынёй, сплеценыя з серабрыстага шнура.
- Скутар рамантую. Куды ты так прыбраўся? На агляд?
- На рыбалку, таварыш прапаршчык, - адчаканіў Вовка.
- Можаш клікаць мяне проста Багданам.
- Так точна таварыш прапаршчык.
Князеў уздыхнуў.
А аксельбанты лепш здымі, - параіў ён.
Чаму? Я стараўся, цэлы тыдзень на іх аддаў, пакуль сплёў.
- Таму што гэта круты неустаўняк, - на жаргоне растлумачыў Багдан, які страх як не любіў, калі вайскоўцы расфуфырваются.
- Як гэта?
- Формай адзення не прадугледжаны. Такія аксельбанты ў царскай Расіі насілі толькі турэмныя наглядчыкі. На грудзях на тоўстым ружовым шнуры вісеў аловак, што б запісваць было спадручна.
- Турэмны наглядчык - гэта дрэнна, - пагадзіўся Вовка, здымаючы круты неустаўняк і хаваючы яго ў кішэню.
- Турэмны наглядчык - гэта не дрэнна і не добра, - гэта прафесія....

Красотень! Успехов!

«Падняў, усяго пакрывающага, бурны свой шчыт велелепный,
Увесь убраны: дзесяць вакол яго абадоў медзяных,
Дваццаць уздоўж яго было зіхатлівых блях алавяных,
Белых; у сярэдзіне ж адна воздымалася — чорная ворань;
Там Гаргона лютаабразная шчыт повершала,
Страшна гледзящая, вакол якой і Жах і Ўцёкі»
Гамер.

слов нет. и от находки и от умелых рук

Браво