Тураўлянку раней можна было пераплюнуць з берага на бераг, а цяпер, пасьля пабудовы Полацкай ГЭС, і гэтая рэчка адчувае сябе мясцовым Дунаем
Паціху-патроху выбіваемся на лясную дарожку, а на ёй проста умлець можна ад рознаквецьця і духмянага чабору
Ды ладна чабор, а тут такое, што прайсьці немагчыма. Маладзенькія, чысценькія масьляткі

Адны з маіх самых любімых грыбоў. Вось тут і інтрыга намалявалася: ісці да месца копа - паўгадзіны, прайшоў за 2 гадзіны. У чым прычына?
А тут яшчэ ўсякія іншыя правакацыі... Лета, братка ты мой, лета
Нарэшце дабраўся да месца, і адразу прыляцела драпежная птушка
Некаторыя кругляшы шчыра радавалі сваім знешнім выглядам
І вось жа адвечнае пытанне: маманты даўно здохлі, а калі нарэшце скапыцяцца далбаяшчары, што паскудзяць на палях?
Нешта пікала, нешта капалася, але паколькі дукатаў і талераў не было, то душа пацягнула ў лес, бо там усякае-рознае
Штосьці для дамашняй кухні, а нешта можна адразу закінуць
Эх, якая смажанка будзе!
Ах, да, гэтыя абрыдлыя кругляшы давялося фоткаць ужо дома. Колькасць - нішцяк, якасць - ніжэй плінтуса, але ўсё фігня, бо атрымаў сёння шчырае задавальненне ад ляснога шпацыру, чаго і ўсім жадаю
