Беларускi Скарбашукальнiцкi Партал. Белорусский Кладоискательский Портал.

Вельмі цікава , працягвайце ! Вельмі прыемна разумець, што нас шмат

Вось трэба чым займацца сп. Марзалюку! Паглядзіце, шаноўны, у якім стане наша гістарычная архітэктурная спадчына? На вачах яна губляецца, дык чаму ж вы не ратуеце гісторыю? Чаму? Языком балбытаць проста, крычаць , зневажаць аматараў прыборнага пошуку, якія ў бальшыні сваей паважліва ставяцца да гісторыі. маюць да яе цікавасць, перажываюць за будучае помнікаў дойлідства. Дык хто тады атрымоўваецца злачынца? Той хто заплюшчвае вочы на разбурэнне мінуўшчыны, маючы ўладу і мажлівасці на пасадзе галоўнага дэпутата аддзелу культуры, ці чалавек з прыборам у рукох, які ратуе няшчасны мядзяк ад угнаенняў? Аўтару вялікі дзякуй за тэму! Поспехаў!

Дзякуй усім неабыякавым! Разам зможам - пераможам!

Был возле той церкви нескольао лет назад
Рядом домик, бабулька там жила
Яблоками угощала..

WildWind писал(а):Был возле той церкви нескольао лет назад
Рядом домик, бабулька там жила
Яблоками угощала..

Людзі там класныя, што і казаць...

Працягваем. І накіроўваемся на Сенненшчыну. Вёска Буй. Рэшткі Пакроўскай царквы па стане на 2009 г. Храналогія храма па розных крыніцах ад 1775 да сярэдзіны ХІХ -пачатку ХХ ст. Але, мяркуючы па стылістыцы крыжова-купальнай царквы, недзе другая палова ХІХ ст. Можна толькі здагадвацца, як прыгожа яна выглядала ў даўнейшыя часы.



Думаю, што ў 1980-х гг. захаванасць царквы была лепшай, але ў Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі (1985) яна не трапіла. Гэта і зразумела, бо "опіюм для народа" ў любым матэрыяльных праявах саветы не цікавіў.



Уладам на такія аб'екты глыбока пофігу што раней, што цяпер...



Быллё, дзядоўнік, запусценне...



І вось ужо стан на 2014 год. Фота знайшоў у інтэрнэце (А. Карбоўскі). Магчыма, на старым падмурку паставяць новы храм, але гэта мая, вельмі аптымістычная версія...

Азёрны край. Маляўнічыя пагоркі і катлавіны, а ў іх, пад сьляпучым травеньскім сонцам, ззяюць, як сапраўдныя дыяманты, беларускія вазёры



Палявая дарожка бяжыць у дальнія далі, праз лясы і пералескі. Прыгожа, пакуль бліжэй не падыйдзеш. Ля старых сядзібных дрэваў нават не спыняўся, бо такіх адчайных ямаў і кратэраў даўненька не бачыў



Сонца, цішыня, спакойная азёрная вада, у якой адбіваецца сінеча неба... У гэты момант пашкадаваў, што не з вудай прыйшоў на гэты бераг
Сядзеў бы сабе, цягаў платву і сьмяяўся з шалёных вандроўнікаў з рыдлёўкамі наперавес



Узараныя палеткі - капай, пакуль сіл хопіць. Іншая праблема, што капаць няма чаго



Не, ну калі сільна пастарацца, то рана ці позна штосьці вылазіць, але ў цэлым - капаць няма чаго



А калі клёву няма, можна проста любавацца мясцовай флорай. Нават не ведаю, як называюцца гэтыя маленькія палявыя кветкі



Вось і трэцяе азяро на маёй дарозе. Можна перакусіць, перавесьці дых, падумаць пра вечнае і... збірацца дадому

Красота дружище !!! Озёра , словно небо на землю спустилось Скоро я тоже на озёра умотаю По цветку ... я бы сказал что это вероника

DALWITZ писал(а):Красота дружище !!! Озёра , словно небо на землю спустилось Скоро я тоже на озёра умотаю По цветку ... я бы сказал что это вероника

Дзякуй за падказку, нават спецыяльна зірнуў - больш за 300 відаў

Возера, лес - без гэтага і жыццё не ў радасць

Пакарміў каняшку хлебам з рукі - дзяцінства ўзгадаў



Ніякай рамантыкі. Проста ўзранае поле. Зрэшты, на рамантыку тут мала хто прэцца - ім хабар падавай



Фальварак. Ведаюць і хадзілі ўсе, нават полацкія інваліды Але ж блізка, і пасьля працы дзе яшчэ прагуляцца?
Казаў сто разоў, пацьверджу яшчэ раз - полацкія капары не скнарлівыя, штосьці ды пакідаюць



Ну, блін, думаю, а дзе што-небудзь фальваркавае, з часоў Рэчы Паспалітай. Ды на табе - кінуў смаркача Палявы Дзед



Ну там і яшчэ было троху... Але звініць прыемна, што не кажы



Потым перакусіў у зацені дубоў, папіў бярозавіку (эх, якая рэч у спёку!), сфоткаў кветачку ( спадар DALWITZ, што за яна?) на памяць і спакойна падаўся дадому